Οι ρίζες της Ρεφλεξολογίας είναι δύσκολο να ταξινομηθούν, επειδή είναι μια πρακτική της οποίας η καταγωγή και η ιστορία δεν εντοπίζονται με ευκολία.
Η πράξη της χρήσης της αφής και της πίεσης στο πόδι συναντιέται στην Αιγυπτιακή και Κινεζική κουλτούρα. Η πρακτική της σύγχρονης Ρεφλεξολογίας προέρχεται από γνώση που υπήρχε ήδη στις αρχαίες κοινωνίες της Αιγύπτου, της Ινδίας και της Κίνας. Στην Κίνα για πάνω από 5.000 χρόνια, ασκούσαν μια μορφή πιέσεων στα πέλματα.
Κίνα
Για τις πιέσεις στα πέλματα, έχουμε αναφορές στο βιβλίο του κινέζου Αυτοκράτορα Huang-Ti, γνωστός ως ο Κίτρινος Αυτοκράτορας. Ο τίτλος του βιβλίου το οποίο γράφτηκε 3.000 χρόνια πριν είναι “The Yellow Emperor’s book of Internal Medicine”. Ο ελληνικός τίτλος του είναι ”Η κλασική ιατρική του Κίτρινου Αυτοκράτορα” από τις εκδόσεις Κέδρος.
Αίγυπτος
Στον τάφο του Ankhmahor στην Αίγυπτο, που ονομαζόταν και τάφος των ιατρών, βρέθηκε μια ζωγραφιά πάνω σε πάπυρο, η οποία απεικονίζει τέσσερα πρόσωπα: τα δυο δέχονται μάλαξη στα χέρια και στα πόδια από τα άλλα δύο. Μαζί με το σκίτσο υπάρχουν και ιερογλυφικά τα οποία εξηγούν τα θετικά αποτελέσματα της μάλαξης στην υγεία, καθώς πιστεύεται ότι η πρακτική αυτή έγινε προς όφελος του ατόμου που την δέχθηκε. Αυτό προκύπτει από τα μεταφρασμένα ιερογλυφικά τα οποία λένε:
#Κάνε με καλά χωρίς να με πονέσεις#
#Θα πράξω κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να με παινέσεις#
Ελλάδα
Από την αρχαία Ελλάδα, σώζονται ως τις μέρες μας διάφορα αρχαία κείμενα από τα Ασκληπιεία, τον Ιπποκράτη,( 460 π.Χ – 377 π. Χ ), τον Ηρόδικο για την άσκηση πιέσεων στα πόδια.
Περισσότερες πληροφορίες: Αρχαία Ελληνική Ιατρική.
Επίσης σώζονται αρχαιολογικά ευρήματα που απεικονίζουν ανάλογες θεραπείες, όπως μαρτυρεί η απεικόνιση αττικού ερυθρόμορφου αγγείου που παριστάνει τον αθλητή Ιπποδέμοντα να δέχεται μαλάξεις στα πόδια από το δούλο Τρανίωνα.Το συγκεκριμένο ερυθρόμoρφo αγγείο, xρovoλoγεiται περί τo 510 π.X.
Και ο μεταγενέστερος Γαληνός 129-100 μ.Χ. μίλησε για το άγγιγμα του ποδιού, ώστε να επηρεαστεί η ευεξία.
Την περίοδο του Μεσαίωνα υπάρχει μια φανατισμένη προσπάθεια απόρριψης της αρχαίας γνώσης. Οι γνώσεις αυτές διώκονται και κατά κάποιον τρόπο χάνονται.
1771: Ο Γερμανός φυσιολόγος Johann August Unzer, (1727-1799) δημοσίευσε το έργο του σχετικά με τις κινητικές αντιδράσεις και ήταν o πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο “αντανακλαστικό”. – “…σηματοδότησε μια προσπάθεια δημιουργίας των θεμελιωδών βάσεων της ζωολογίας, που θεωρείται ως μια φυσική επιστήμη που περιλαμβάνει όλο το ζωικό βασίλειο, σύμφωνα με τις «δυνάμεις» κάθε είδους. Σε αυτό, ο Unzer χρησιμοποίησε μια ευρεία συγκριτική μέθοδο, την οποία εφάρμοσε ιδιαίτερα στις νευρικές λειτουργίες και στην κίνηση. Διέκρινε τρεις τύπους κίνησης — αυτές που εξαρτώνται από τη βούληση και εκείνες που (αν και συνειδητές) είναι ανεξάρτητες από τη βούληση και αυτές που είναι εντελώς ασυνείδητες και ακούσιες….”
1833: Ο Άγγλος ιατρός και φυσιολόγος Marshall Hall, (1790-1857) ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την έννοια και εξήγησε τον όρο “αντανακλαστική δράση” μέσω του νευρικού συστήματος. – “….ήταν Άγγλος γιατρός, φυσιολόγος και πρώιμος νευρολόγος. Το όνομά του συνδέεται με τη θεωρία του αντανακλαστικού τόξου που μεσολαβεί ο νωτιαίος μυελός, σε μια μέθοδο ανάνηψης πνιγμένων ανθρώπων και στη διαλεύκανση της λειτουργίας των τριχοειδών αγγείων….”
1870: Ο Ivan Mikhailovich Sechenov (1829-1905), ιδρυτής της φυσιολογίας του κεντρικού νευρικού συστήματος στην Ρωσία, έγραψε βιβλίο με τίτλο «Αντανακλάσεις του εγκεφάλου». – “…. Εκεί ανακάλυψε την «κεντρική αναστολή», δηλαδή, ότι η κίνηση των αντανακλαστικών της σπονδυλικής στήλης μπορεί να «ανασταλεί» – να μειωθεί ή να σταματήσει – από τη διέγερση ανώτερων νευρικών ανασταλτικών κέντρων. Περαιτέρω πειραματισμοί οδήγησαν στη σημαντική αντίληψη της δράσης ανώτερης νευρικής ενέργειας ως αλληλεπίδραση διέγερσης και αναστολής.…”
Ο ρώσος ιατρός Δρ Ιβάν Παβλόφ (1849-1936), ιδρυτής του Ρωσικού Ινστιτούτου Εγκεφάλου. – “…ήταν ένας Ρώσος φυσιολόγος γνωστός κυρίως για την ανάπτυξη της έννοιας του εξαρτημένου αντανακλαστικού….”
Ο Παβλόφ ενδιαφέρθηκε πολύ για την έρευνα της φυσιολογίας της πέψης των ζώων, και αυτό τον οδήγησε να δημιουργήσει την Θεωρία των Εξαρτημένων Αντανακλαστικών.
Ως επακόλουθο, σε ένα συστηματικό πρόγραμμα έρευνας, ο Παβλόφ μεταμόρφωσε τη θεωρητική προσπάθεια του Σετσενόφ να ανακαλύψει τους αντανακλαστικούς μηχανισμούς της ψυχικής δραστηριότητας σε μια πειραματικά αποδεδειγμένη θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών.
Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ το 1904 για το έργο του στα παγκρεατικά νεύρα. Δίδαξε για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά.
Η Ρεφλεξολογία αναφέρεται στο παρελθόν και ως “ζωνοθεραπεία”
1880: Ο Sir Henry Head (1861-1940), Άγγλος φυσιολόγος στο Cambridge κατάφερε να καταγράψει περιοχές ανάλογα με το τμήμα της σπονδυλικής στήλης στην οποία ανήκαν. Μετά από χρόνια έρευνας όρισε επί κεφαλής ζώνες οι οποίες επισημαίνονται σήμερα στα βιβλία ανατομίας ως δερμοτόμια. Το έργο του Head κατέδειξε με βεβαιότητα τη νευρολογική σχέση που υπάρχει μεταξύ του δέρματος και των εσωτερικών οργάνων. Η διατριβή του ήταν σχετική με τον πόνο στη σπλαχνική νόσο, δημοσίευσε ένα άρθρο στο Brain, A Journal of Neurology με τίτλο “Στις διαταραχές της αίσθησης με ιδιαίτερη αναφορά στον πόνο της ασθένειας των σπλάχνων”. Ανακάλυψε τις “Ζώνες Κεφαλής” και επίσης απέδειξε ότι η πίεση που ασκείται στο δέρμα έχει επίδρασή στα εσωτερικά όργανα. – “…Στη συνέχεια ανέλαβε πειράματα στη δράση του πνευμονογαστρικού νεύρου, υπό την καθοδήγηση του Hering στην Πράγα, πριν ολοκληρώσει την ιατρική του εκπαίδευση στο University College του Λονδίνου.
…Εν τω μεταξύ, είχε ήδη καθιερωθεί ως ανερχόμενος ηγέτης στη νευρολογία δημοσιεύοντας στο Brain (1893-96) τη διατριβή του για τη διδακτορική διατριβή σχετικά με τις Διαταραχές της Αίσθησης, με ιδιαίτερη αναφορά στον Πόνο των Σπλαχνικών Νόσων. Το 1903 αποφάσισε να κάνει παρατηρήσεις για τις αισθητηριακές αλλαγές μετά την τομή και την αναγέννηση των ακτινωτών και εξωτερικών δερματικών νεύρων. Για το σκοπό αυτό κόπηκαν και ράφτηκαν τα νεύρα του αριστερού του χεριού. Τα αποτελέσματα, των οποίων ο W. H. R. Rivers ενήργησε ως παρατηρητής, δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο Brain το 1908…” – BRAIN: Το Brain έχει δημοσιεύσει εργασίες-ορόσημα στην Κλινική Νευρολογία και τη Μεταφραστική Νευροεπιστήμη από το 1878.
1891: Ο Άγγλος φυσιολόγος Sir Charles Sherrington (1861-1952) μελέτησε το νωτιαίο μυελό και αργότερα μελέτησε προβλήματα με νευρικά αντανακλαστικά.
Διαφώνησε με τον Pavlov και το έργο του απέδειξε ότι οι αντανακλαστικές απαντήσεις είναι πιο περίπλοκες στο γεγονός ότι ολόκληρο το νευρικό σύστημα προσαρμόζεται σε ένα ερέθισμα όταν εφαρμόζεται σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Το έργο του Sherrington του απέδωσε το βραβείο Νόμπελ το 1932. Το βραβείο αυτό μοιράστηκε με τον Δρ Edgar Adrian, Άγγλο φυσιολόγο. Ο Adrian μελέτησε το μηχανισμό της νευρικής δράσης και έκανε την ανακάλυψη ότι η ηλεκτρική ένταση του νευρικού παλμού (ή απόκρισης) εξαρτιόταν από το μέγεθος του νεύρου παρά από τη δύναμη του ερεθίσματος.
Για τους ρεφλεξολόγους αυτό σημαίνει ότι η εφαρμογή ελαφριάς πίεσης μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματική με τη μεγάλη πίεση.
1909: Dr.William Fitzgerald – Θεωρία των Ζωνών
Ο Dr.William Fitzgerald γεννήθηκε το 1872, αποφοίτησε από την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Vermont το 1895 και έκανε την πρακτική του στη Βιέννη και το Λονδίνο. Ήταν ωτορινολαρυγγολόγος και εργαζόταν στο νοσοκομείο της Βοστώνης και στο νοσοκομείο του Αγίου Φραγκίσκου, στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ. Στη Βιέννη ήρθε σε επαφή με την εργασία του Dr. Bressel, που είχε ερευνήσει την πιθανότητα θεραπείας των οργάνων μέσω των σημείων πίεσης.
Οι ζώνες στις οποίες διαίρεσε το σώμα ήταν δέκα κάθετες, οι οποίες ξεκινούσαν από την κορυφή της κεφαλής μέχρι τα άκρα των δακτύλων των ποδιών. Ο αριθμός δέκα ανταποκρίνεται στον αριθμό των δακτύλων των χεριών και των ποδιών. Ο Dr. Fitzgerald διαπίστωσε ότι οι πιέσεις στις ζώνες που περνούν από τα πόδια, τα χέρια και άλλα τμήματα του σώματος όχι μόνο ανακουφίζουν από τον πόνο, αλλά επηρρεάζουν και το αίτιό του. Τα ίδια αποτελέσματα παρατηρούνται και με τη σημερινή Ρεφλεξολογία, η οποία βασίζεται εν μέρει στην Θεωρία των Ζωνών.
Ο Fitzgerald δεν δημοσίευσε ποτέ πού γνώρισε τη Θεωρία των Ζωνών, ούτε έδωσε καμία πίστωση στις αρχικές πηγές που προηγήθηκαν. Επίσης, δεν αναφέρεται σε καμία Ανατολική επιρροή.
Μετά την επιστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκετά χρόνια αργότερα, ανακάλυψε ότι, αν εφαρμοζόταν πίεση στη μύτη, στο λαιμό και τη γλώσσα, οι αισθήσεις σε συγκεκριμένες περιοχές εκμηδενίζονται. Αυτή η θεωρία θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί και σε άλλες περιοχές , συμπεριλαμβανομένων των ποδιών και των χεριών.
1915: Ο Δρ Bowers έγραψε ένα άρθρο που ονομάζεται “Για να σταματήσει αυτός ο πονόδοντος, πιέστε το δάχτυλό σας”. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Everybody’s.
1917: Ο Δρ Edwin Bowers ενθάρρυνε και βοήθησε τον Δρ. Fitzgerald να γράψει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Ανακούφιση του πόνου στο σπίτι”.
Ο Edwin Bowers συν-συγγραφέας του Dr. Fitzgerald, στο βιβλίο Zone Therapy το 1917, γράφει ότι ο Fitzgerald ανακάλυψε την Θεωρία των Ζωνών το 1909, αλλά ούτε αυτός δίνει κάποια ένδειξη από πού την γνώρισε. Από το 1915, στις αρχές της δεκαετίας του ’30 το θέμα της Θεραπείας των Ζωνών ήταν αμφιλεγόμενη, αλλά τελικά είχε επιτυχία με τους γιατρούς και τους οδοντιάτρους ως μια μορφή ανακούφισης του πόνου ή αναλγησίας.
Ο Δρ Joe Shelby Riley (1856-1947), εκπαιδευμένος από τον Dr. Fitzgerald, ανέπτυξε περαιτέρω την Θεραπεία των Ζωνών προσθέτοντας οχτώ οριζόντια τμήματα στις ζώνες των ποδιών και των χεριών.
Το έργο του είναι η αρχή της Ρεφλεξολογίας, όπως είναι γνωστή σήμερα. Τα αντανακλαστικά που βρίσκονται στα πόδια και στα χέρια αντανακλούν την ανατομία του σώματος. Εκτός από τα αντανακλαστικά και τις οριζόντες ζώνες στα χέρια και στα πόδια, συμπεριέλαβε σημεία στο πρόσωπο και στα αυτιά. Ο Riley ανέπτυξε επίσης, μια τεχνική χειροκίνητης αγκίστρωσης με την οποία ασκείται πίεση.
Δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο “Zone Therapy Simplified“, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τα πρώτα διαγράμματα των αντανακλαστικών σημείων που βρέθηκαν στα πόδια.
Eunice Ingham
Η μετάβαση από την Θεωρία των Ζωνών στην Ρεφλεξολογία έγινε από την φυσιοθεραπεύτρια Γιούνις Ίνγκαμ. Μαθητές της ακολούθησαν το έργο της φθάνοντας στην σημερινή εποχή.
Από τη Ζωνοθεραπεία στη Ρεφλεξολογία.
Ο Fitzgerald, ο Bowers και ο Riley ανέπτυξαν τη Θεωρία των Ζωνών, αλλά η Eunice Ingham, ήταν αυτή που συνέβαλε περισσότερο στην εγκαθίδρυση της σύγχρονης Ρεφλεξολογίας και αποκαλείται ‘Μητέρα της Ρεφλεξολογίας‘.
1932: Η Eunice ήταν φοιτήτρια του Δρ Joe Riley από το 1919 και εργάστηκε για αυτόν, στην Αγία Πετρούπολη της Φλώριδας. Συνέχισε να βελτιώνει το έργο του, συνέχισε να γράφει για τα πόδια και να αναπτύσει περαιτέρω τη Θεωρία των Ζωνών στην Ρεφλεξολογία. Η σημαντικότερη συμβολή της Eunice στην εργασία με τα αντανακλαστικά ήταν όταν εντόπισε, ότι η εναλλασσόμενη πίεση, αντί να έχει ένα ερεθιστικό αποτέλεσμα, βοηθούσε στην αποκατάσταση.
Έχοντας την ευκαιρία να φροντίσει ανθρώπους παρατηρώντας τα σημεία στα πόδια, τα χαρτογράφησε, σε σχέση με τις ζώνες και τις επιδράσεις τους στην υπόλοιπη ανατομία, μέχρι που σχεδίασε στα πέλματα, έναν χάρτη ολόκληρου του σώματος.
“τα αντανακλαστικά σημεία των άκρων των ποδιών είναι ακριβής καθρέφτης των οργάνων, των λειτουργιών και των δομών του ανθρώπινου σώματος.“
Οι πεποιθήσεις της Ίνγκαμ ήταν απλές:
Τα αντανακλαστικά σημεία των ποδιών καθρεφτίζουν όλα τα όργανα, τους αδένες και τις δομές του σώματος.
Όποτε εμφανίζεται ένα πρόβλημα, η αντανακλαστική του περιοχή είναι ευαίσθητη στο άκρο πόδι κατά την πίεση. Η πίεση στις αντανακλαστικές περιοχές επιφέρει αλλαγές στο σώμα και μετριάζει τα συμπτώματα και την ευαισθησία των περιοχών αυτών.
Με την εφαρμογή εναλλασσόμενης βαθιάς πίεσης προκύπτει μια μορφή διέγερσης, η οποία διανέμεται σε όλες τις ζώνες του σώματος.
Η Ρεφλεξολογία μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας που οφείλονται στο χρόνιο στρες και είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σε όλες τις ηλικιακές ομάδες.
1938: δημοσίευσε ‘Stories the feet can tell’ και ‘Zone Therapy and Gland Reflexes’. Στην σελίδα 104 του βιβλίου της αναφέρει:
1951: δημοσίευσε “Stories the feet have told”.
‘Μια τελική σκέψη. Ολοκληρώνοντας αυτή την εργασία για το βιβλίο Stories The Feet Can Tell, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ξανά ότι
η Ρεφλεξολογία σε οποιαδήποτε μορφή είναι ένα μέσο άσκησης, ένα μέσο εξισορρόπησης της κυκλοφορίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κυκλοφορία είναι ζωή. Η στασιμότητα είναι θάνατος. Τα πάντα γύρω μας είναι ζωντανά, είναι σε κίνηση.‘
Μετά την δημοσίευση των βιβλίων της, έκανε περιοδεία στην Αμερική διεξάγοντας εργαστήρια, με σκοπό να διδάξει στον κόσμο πως μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, την οικογένεια και τους φίλους του.
Η Ίνγκαμ έβλεπε ασθενείς μέχρι το τέλος της ζωής της. Απεβίωσε στον ύπνο της το 1974 σε ηλικία 85 ετών.
Είναι αδιαμφισβήτητη η συμβολή της στην εφαρμογή και ανάπτυξη της Ρεφλεξολογίας. Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν πεπεισμένη ότι η Ρεφλεξολογία μπορεί να απαλύνει τους πόνους της ανθρωπότητας.
1950: Η ανιψιά της Eunice Ingham, Eusebia Messenger, η οποία ήταν νοσοκόμα και ο αδελφός της, Dwight Byers, εντάχθηκαν στη διοργάνωση των εργαστηρίων και άρχισαν να εκπαιδεύονται στη Ρεφλεξολογία από την Ίνγκαμ. Αργότερα, αφιέρωσαν όλο τους το χρόνο στη διδασκαλία της Ρεφλεξολογίας. Ύστερα από 7 χρόνια και καθώς αυξήθηκε το ενδιαφέρον, ίδρυσαν το Εθνικό Ινστιτούτο Ρεφλεξολογίας που εξακολουθεί να είναι δραστήριο μέχρι και σήμερα.
1970: Ο Dwight Byers έγραψε βιβλίο με τίτλο ‘Καλύτερη Υγεία με Ρεφλεξολογία‘ και ξεκίνησε σχολεία σε όλο τον κόσμο. Αν δεν ήταν ο Dwight Byers , το πεδίο της Ρεφλεξολογίας δεν θα είχε κερδίσει την αποδοχή που έχει τα τελευταία χρόνια.
Οι Dwight και Eusebia συνέχισαν να διδάσκουν και να ερευνούν την Ρεφλεξολογία, και μετά το θάνατο της Eunice Ingham, το 1974.
1958: Η Hanne Marquardt εργαζόταν σε γερμανικό σανατόριο όταν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το βιβλίο της Eunice Ingham, ‘Ιστορίες που τα πόδια μπορούν να πουν’. Το βιβλίο έγινε γνωστό στην Ελβετία τη δεκαετία του 1950 και από εκεί εισήλθε στις γερμανόφωνες χώρες. Στη δεκαετία του 1970 η Hanne, που είχε μελετήσει προσωπικά με την Ingham στην Αμερική, πήρε το έργο της στη Γερμανία, όπου ονομάστηκε ‘Reflex Zone Therapy’. Η Marquardt θα συνέχιζε να διδάσκει πολλούς από τους μελλοντικούς δασκάλους της Ρεφλεξολογίας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, στην πάνω από 50 χρόνια καριέρα της, ως ρεφλεξολόγος.
1969: Η Mildred Carter, που είχε μελετήσει με την Ingham, έγραψε το βιβλίο, “Βοηθώντας τον εαυτό σας με τη Ρεφλεξολογία”. Ήταν το πρώτο βιβλίο που δημοσίευσε μεγάλος εκδοτικός οίκος στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πωλήσεις άνω των 500.000 αντιτύπων. Αυτό όχι μόνο δημιούργησε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τη Ρεφλεξολογία αλλά και άνοιξε την πόρτα για όλα τα βιβλία αυτοβοήθειας που είναι διαθέσιμα σήμερα.
Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, γράφτηκαν πολλά βιβλία σχετικά με τη Ρεφλεξολογία. Σήμερα, υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες βιβλία για το θέμα, σε όλο τον κόσμο.
Οι διεθνώς αναγνωρισμένοι Barbara and Kevin Kunz, επίσης, έχουν γράψει βιβλία για την Ρεφλεξολογία. Είναι πρωτοπόροι στην έρευνα, τη διδασκαλία, την πρακτική, τη συστηματοποίηση και την τεκμηρίωση της Ρεφλεξολογίας επί 25 χρόνια. Είναι διεθνώς αναγνωρισμένοι και έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο για να προωθήσουν και να εξηγήσουν τις αρχές της Ρεφλεξολογίας, δημιουργώντας δεσμούς με πολλές τοπικές Οργανώσεις Ρεφλεξολόγων ανά τον κόσμο. Επίσης, συμμετέχουν στη διεύθυνση του οργανισμού Reflexology Research καθώς και στην έκδοση του περιοδικού του Αγγλικού Οργανισμού Ρεφλεξολόγων – AoR, Reflexions (το οποίο κυκλοφορεί από την δεκαετία του 1990).
Τον Απρίλιο του 2024, ο Kevin και η Barbara Kunz, Dr. Stefan Posse της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού όπως και οι Dr. Essa Yacoub, Dr. Ann van de Winckel και Dr. Luca του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, διεξήγαγαν έρευνα ώστε να μελετήσουν την επίδραση της Ρεφλεξολογίας στον εγκέφαλο κατά την διάρκεια μαγνητικής τομογραφίας MRI Scan, σε υγιείς ανθρώπους και ανθρώπους μετά από εγκεφαλικό.
Μερικές πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ:
https://bevo-belgie.org/research240607/beroepsvereniging/
https://louise-morgan.co.uk/wp-content/uploads/2024/09/Reflexology-fMRI.pdf
Η Barbara μαζί με τον Kevin Kunz έχουν κέντρο Ρεφλεξολογίας στο Σάντα Φε, στο Νέο Μεξικό και επίσης έχουν και δύο ιστότοπους, οι οποίοι έχουν δεχτεί περισσότερες από πέντε εκατομμύρια επισκέψεις.Έχουν εκδώσει πολλά βιβλία, που έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές γλώσσες, όπως το μπεστ σέλερ “Complete Guide to Foot Reflexology”. Τα υπόλοιπα βιβλία τους μέχρι τώρα περιλαμβάνουν τα εξής: “Self-help Guide”, Hand Reflexology Workbook”, “The Practitioner’s Guide to Reflexology”, “The Complete Guide to Foot Reflexology” (Revised), “Reflexology for Children”, “Medical Applications of Reflexology” και “My Reflexologist Says Feet Don’t Lie”.
1970: η Ann Gillanders ιδρύει το Βρετανικό Σχολείο της Ρεφλεξολογίας. Η Ann είναι μία από τις κορυφαίες Ρεφλεξολόγους στον κόσμο σήμερα και αναγνωρίζεται ως πρωτοπόρος της σύγχρονης Ρεφλεξολογίας. Είναι μια από τις καλύτερες δασκάλες της Ρεφλεξολογίας και διεθνώς αναγνωρισμένη συγγραφέας.
1984: Η Doreen E. Bayly, ήταν μια ακόμη σπουδάστρια της Eunice Ingham από την Αγγλία. Εκπαιδεύτηκε στην Αμερική και ήταν η πρώτη η οποία εισήγαγε τη Ρεφλεξολογία στη Μ. Βρετανία και στην Ευρώπη, όπου υπήρξε ένα έντονο ενδιαφέρον για τις εναλλακτικές θεραπείες. Έγραψε το Reflexology Today.
1993: Ο William Flocco και ο Ph.D.Terry Oleson έγραψαν ένα ερευνητικό έγγραφο και το παρουσίασαν στο American Journal of Obstetrics and Gynecology Vol. 82, #6, December 1993 και απέδειξαν πως η Ρεφλεξολογία μειώνει τα συμπτώματα του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου κατά 46% για τις οκτώ εβδομάδες που διήρκησαν οι συνεδρίες καθώς και 42% μείωση των συμπτωμάτων για οκτώ εβδομάδες μετά τις συνεδρίες. Παρόλο ότι δεν ήταν τόσο αποτελεσματική όσο οι φαρμακευτικές αγωγές, η Ρεφλεξολογία δεν είχε τις παρενέργειες που αυτές είχαν. Αυτή η μελέτη ήταν η πρώτη αμερικανική επιστημονική μελέτη που πιστοποιεί την Ρεφλεξολογία ως αποτελεσματική θεραπεία για το Προεμμηνοροϊκό Σύνδρομο.
Οργανισμοί Ρεφλεξολόγων
1984: Ο Αγγλικός Σύνδεσμος Ρεφλεξολόγων (AoR), Association of Reflexologists , που ιδρύθηκε το 1984, είναι μη κερδοσκοπικός Οργανισμός. Είναι μέλος του Forum Reflexology καθώς και του Εθνικού Συμβουλίου Συμπληρωματικής και Φυσικής Υγείας Complementary and Natural Healthcare Council(CNHC). Έχει εκπροσώπηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για την Ολοκληρωμένη και Συμπληρωματική Υγειονομική Περίθαλψη-Parliamentary Group for Integrated & Complementary Healthcare η οποία συστάθηκε αρχικά για να εγείρει τη συζήτηση και να ενημερώσει τις πολιτικές για ολόκληρο τον τομέα της Εναλλακτικής και Συμπληρωματικής ιατρικής.
1985: Η Νότιo – Αφρικανική Εταιρεία Ρεφλεξολογίας (TSARS) The South African Reflexology Society [TSARS] ιδρύθηκε το 1985 ενώ το 2007 καταχωρήθηκε ως μη κερδοσκοπικος εθνικός επαγγελματικός οργανισμός. Ενεργεί για την προώθηση της επαγγελματικής ανάπτυξης των μελών του και για να είναι ένα υποστηρικτικό δίκτυο για θεραπευτές που είναι εγγεγραμμένοι ως Θεραπευτές Ρεφλεξολόγοι στο Allied Health Professions Council of South Africa-AHPCSA. Ahpcsa
Η Εταιρεία συνέβαλε καθοριστικά στην απόκτηση νόμιμης αναγνώρισης για τη θεραπευτική Ρεφλεξολογία από το Allied Health Professions Council of South Africa (AHPCSA) το 2007 και στην απόκτηση Κωδικών Διαδικασίας για το επάγγελμα της Θεραπευτικής Ρεφλεξολογίας το 2015. Το Allied Health Professions Council of South Africa (AHPCSA) είναι ένα θεσμοθετημένο όργανο υγείας που ιδρύθηκε σύμφωνα με τον νόμο Allied Health Professions Act, 63 του 1982 προκειμένου να ελέγχει όλα τα εναλλακτικά ή συμπληρωματικά επαγγέλματα υγείας, τα οποία περιλαμβάνουν την Ρεφλεξολογία, την Αρωματοθεραπεία, την Αγιουρβέδα, Κινεζική Ιατρική και Βελονισμό, Χειροπρακτική, Ομοιοπαθητική, Φυσικοπαθητική, Οστεοπαθητική, Φυτοθεραπεία, Θεραπευτική Αρωματοθεραπεία, Θεραπευτική Θεραπεία Μασάζ, Θεραπευτική Ρεφλεξολογία και Unani Tibb.
1990: Το Διεθνές Συμβούλιο Ρεφλεξολόγων-International Council of Reflexologists-ICR, ιδρύθηκε στο Τορόντο. Η αποστολή του ICR είναι να καλύψει τις ανάγκες του επαγγέλματος της ρεφλεξολογίας παρέχοντας ένα παγκόσμιο φόρουμ για την ανταλλαγή ιδεών και πληροφοριών. Συγκαλεί διετείς διεθνείς διασκέψεις σε διάφορες χώρες μέλη. Επίσης ενεργεί για την προώθηση της πρωτοβουλίας της Παγκόσμιας Εβδομάδας Ρεφλεξολογίας-World Reflexology Week (WRW) με στόχο την ευρύτερη αναγνώριση της.
1991: Δημιουργήθηκε το American Reflexology Certification Board-ARCB. Είναι ένας μη κερδοσκοπικός Ανεξάρτητος Οργανισμός Πιστοποίησης, στις ΗΠΑ, που θέτει τα πρότυπα αριστείας στον τομέα της Ρεφλεξολογίας. Το ARCB δημιουργήθηκε για την προώθηση της Ρεφλεξολογίας μέσω της αναγνώρισης ικανών επαγγελματιών.
Οι βασικοί σκοποί του ARCB είναι να πιστοποιεί την ικανότητα των επαγγελματιών Ρεφλεξολόγων, να προστατεύει τη δημόσια ασφάλεια, αποκλείοντας το προσωπικό συμφέρον και να λειτουργεί ως εθνικός πίνακας αναφοράς για πιστοποιημένους ρεφλεξολόγους.
1992: Ιδρύεται στην Ελλάδα, το Σωματείο Ελλήνων Ρεφλεξολόγων με τον διακριτικό τίτλο Σ.Ε.Ρ. , με έδρα την Αθήνα.
Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο, παράλληλα με την οργάνωση του Σωματείου, τον Σεπτέμβριο πραγματοποιεί με μεγάλη επιτυχία, το 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο του International Council of Reflexologists, στο νησί της Κω.
1994: ιδρύθηκε το δίκτυο Reflexology in Europe Nexus (RiEN) το 1994. Ο στόχος του RiEN είναι να παρέχει υποστήριξη στα μέλη με τη μορφή ετήσιων συνεδριάσεων, με την ανταλλαγή των σημερινών προτύπων σε κάθε χώρα, για να βοηθήσει στην περαιτέρω ανάπτυξη και την ανταλλαγή πληροφοριών έρευνας. Στο RiEN μπορούν να συμμετέχουν ως μέλη Οργανισμοί Ρεφλεξολόγων και σχολές από ευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχει επίσης η κατηγορία για «φίλους», ώστε να μπορούν να ενημερώνονται και εκείνοι που δεν εντάσσονται σε καμία κατηγορία, με περιορισμένα, όμως, δικαιώματα.
1995: Ιδρύεται ο Σύνδεσμος Ρεφλεξολόγων Αμερικής-Reflexology Association of America, RAA.
Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, που συνήθως αναφέρονται ως NIH – National Institutes of Health, είναι η κύρια υπηρεσία της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, που είναι υπεύθυνη για τη βιοϊατρική έρευνα και τη Δημόσια Υγεία. Ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1880 και τώρα αποτελεί τμήμα του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στον κατάλογο των Ινστιτούτων Υγείας βρίσκουμε το NCCIH το οποίο διεξάγει και υποστηρίζει έρευνες και παρέχει πληροφορίες σχετικά με συμπληρωματικές πρακτικές υγείας και προϊόντα αυτών.
2001: Ιδρύεται η Εθνική Ένωση Ρεφλεξολογίας της Νέας Ζηλανδίας-Reflexology New Zealand – RNZ για Επαγγελματίες Ρεφλεξολόγους.
Λειτουργεί ως μη κερδοσκοπικό, Επαγγελματικό Σωματείο για την υποστήριξη των μελών του, τα οποία είναι ειδικευμένοι ρεφλεξολόγοι και για όσους ενδιαφέρονται για την Ρεφλεξολογία. Παρέχει επαγγελματικά πρότυπα, ευκαιρίες για μάθηση και ανταλλαγή γνώσεων και άλλες υπηρεσίες. Ο RNZ είναι συνδεδεμένος με τους Natural Health Practitioners NZ (NHPNZ)
Μεταπτυχιακές και διπλωματικές εργασίες για την Ρεφλεξολογία